بنام خداوند سبحان جل جلاله

با عرض سلام و ادب

بعد از زندگینامه و پایان این پست لینک هایی

از متقدمین شعرای ایران زمین و اوحدی

اصفهانی معروف به مراغه ای قرار دارد. 

زندگینامه و قصیده ای در خصوص امام

حسین علیه السلام به انضمام گلچین غزلیات

اوحدی مراغه ای:

شیخ رکن الدین ابولحسن مراغه ای معروف به اوحدی:

 با عرض سلام محضر شما دوستان گرامی با امید آنکه مطالب ذیل مقبول طبعتان واقع گردد به استحضار می رسانم لطفأ حقیر را از نظرات ارزشمندتان محروم مگذارید تنها توقعی که در قبال این زحمات دارم مطرح نمودن معایب کارم می باشد که آن هم برای بیشتر لذت بردن شما عزیزان پس از ارسال مطالب می باشد.

همواره سلامتی و نشاط شما را از ایزد متعال خواستارم

شیخ رکن الدین ابولحسن اوحدی اصفهانی به معروف اوحدی مراغه ای

شاعر صده هفتم و هشتم ایران است. او در مراغه زاده شد و مدتی در اصفهان مقیم بود. معاصر ایلخان مغول سلطان ابوسعید بود. آرامگاه او در مراغه است. هم اکنون یک موزه دائمی در مقبره اوحدی در مراغه دایر میباشد (با سه تا پنج سال اختلاف میان کارشناسان) در حدود 670 هجری در مراغه متولد شد.

او از جوانی انسانی عارف و وارسته و نسبتأ کامل بود و در علوم دینی و عرفانی به درجه کمال رسید او تحت صافی تخلص -1 می کرد اوحدی مانند اغلب شاعران عصر خود پس از گذراندن جوانی و پایان بردن تحصیلات معمولی زمان خود از مراغه به قصد سیر و سیاحت خارج شد و مدتها به سیاحت گذراند.

 برخی تذکره نویسان وی را از جمله‌ی اصحاب شیخ‌اوحدالدین کرمانی ذکرکرده‌اند، امّا اتخاذ تخلص اوحدی را تنها باید ارادت معنوی شاعر به شیخ‌اوحدّالدین‌کرمانی دانست وگرنه اوحدی تقریباً 35سال پس از فوت اوحدّالدین پا به عرصه‌ی هستی نهاده است.

 اثر جاویدانی وی ( جام جم )مثنوی شامل پنج هزار بیت است که در 733 آنرا به نظم کشیده است سایر آثار اوحدی *ده نامه* و*منطق العشاق* است که همواره مورد توجه شاهان ایلخانی بوده است.

وفات اوحدی در سال 738 قمری در مراغه اتفاق افتاد و آرامگاه او در باغی زیبا زیارتگاه عاشقان و عارفان ساحت اوست.

اوحدی علاوه بر قصائد و غزلیات دارای کتابی است به نام [جام جم]  که مهمترین اثر اوست. این کتاب، یک مثنوی است که اوحدی در سرودن آن به [حدیقة] سنـــایی نظر داشته است. و اما غزل زیر که سرودة اوحدی است علاوه بر برخورداری از زبانی گرم و پویا ، مانند غزلهای سعدی تمام زیبایی های خود را به یکباره به خواننده می بخشد.

اوحدی در آثارش نیازهای زمان خود را شرح داده است.

شعرهای وی علاوه بر موضوع‌های عرفانی، گرایش شاعر را نیز به مسایل اجتماعی و تربیتی می‌نمایاند. اوحدی بیش از هر شاعر دیگری به این گونه مسائل توجّه ویژه داشته است. پاره ‌یی از غزل‌های اوحدی در دیوان‌حافظ وارد شده است.

ملک‌الشّعرای ‌بهار چنین عقیده دارد که اوحدی‌مراغی در شیوه‌ی غزل‌سرایی کمتر از حافظ نیست.

اوحدی مراغه ای از شاعران توانای قرن هفتم و هشتم هجری است که تاکنون تحقیق و تفحصی در خور در دیوان اشعار او صورت نگرفته است. رساله حاضر گامی است هرچند کوچک در جهت رفع این نقیصه که در آن ابتدا با استفاده از دیوان شاعر ، تذکره ها و کتابهای تاریخی نزدیک به عصر وی، شرح حال ، آثار ، افکار و سبک شاعری او به طور دقیق مورد نقد و بررسی قرار گرفته است.

پس از آن کلیه دیوان اوبه استثنای مثنوی *جام جم* مطالعه گردیده و نکات و اشارات مهم و برجسته این دیوان به قرار زیر شرح گردیده است:

(1_ تخلص اسم شاعری نام شاعری اکثر شعرا نامی برای خود برمیگزینند و غالبأ در غزلیات آن اسم را به کار میبرند).

1-آیات قرآن، احادیث و سخنان مشایخ.

2-تلمحیات و اشارات.

3-اهم کنایات و امثال و حکم.

4-واژه ها و اصطلاحات عرفانی.

5-واژه ها و ترکیبات دشوار و ثقیل...

مست آمـــدم امشب کـــه ســر راه بگیـــرم          

یک بوسه بزور از لب آن مــاه بگیـــــــرم

دانـــم که دهــد عقل نکو خــــواه مرا پنـــد     

لیکن عجب از پنـــد نکو خـــــواه بگیـــرم

تا هیچ کسم راز دل ریــش نــــــدانــــــــــد           

این اشک روان بر رخ چـــون کاه بگیرم

هــر چند بکوشد کــه به بیگــــاه بیایــــد            

مــــن نیــز بکوشم کــــه بنــاگاه بگیــــرم

گر زانکه به بالای بلندش نـــرســـــد دسـت              

در دست کشم زلفش و کـــوتــاه بگیـــــرم

از چاه زنخ گـــر ندهــــد آب چــــــو دزدان           

بــــر قافله عشـــق سر چــــاه بگیــــــرم

با اوحدی ارحیلت روبـــــ آه کنــد کـــــــس           

من نیستم آن شیر کــــه روبـــاه بگیـــیرم

قصیده ای زیبا درباره واقعه ی کربلا از اوحدی مراغه ای ره