•  
  • بِسْــمِ اللِّٰه ِالـرَّحْمٰنِ الرَّحیـــم
  •  

 

 

 

تو را به جان شعر من، سخن بگو بگو به من

 

که این غلام عشق را خریده ای به یک سخن

 

 

همان سخن که گفته ام، برای جمله عاشقان

 

که جان شعر من توئی، شراب کهنه ی کهن

 

 

محمد کریم نقده دوزان «خراباتی»

 

 

داد درویشی از سر تمهید

 

سر‌ قلیان خویش به مرید

 

 

گفت که از دوزخ ای نکو کردار

 

قدری آتش به روی آن بگذار

 

 

بگرفت و ببرد و باز آورد

 

عقد گوهر ز درج راز آورد

 

 

گفت در دوزخ هر آنچه گردیدم

 

​​درکات جهیم را دیدم

 

 

آتش و هیزم و زغال نبود

 

اخگری بهر اشتعال نبود!

 

 

هیچ کس آتشی نمی افروخت!

 

زآتش خویش هر کسی می سوخت

 

 

 

«مرحوم صغیر اصفهانی»

 

رحمة الله علیه

 

 

----------------------------------

مثنوی

 

قسم بر حزن و غم اندوه و ماتم

 

نخوردم آب خوش اندر حیاتم

 

 

نمی دانم چرا اینگونه خسته

 

بجانم افعی غم هاله بسته

 

 

ز دست چرخ گردون رنج بسیار

 

کشیدم بی کس و بی یار و غمخوار

 

 

هزاران تازیان از دست تقدیر

 

دو چندان خوردم از هر جرم و تقصیر

 

 

نپیمودم ره و راهم دراز است

 

تمام هستم از روی نیاز است

 

 

غریب و بی کس و تنهای تنها

 

به اشکم می نویسم مثنوی ها

 

 

ندیدم همچو خود ویرانه ای را

 

دل بشکسته و دیوانه ای را

 

 

خرابم من خرابی بی نشانه

 

به کوی غم می شوم هر دم روانه

 

 

دلم می سوزد و پروانه سانم

 

غبار      آرزوها     بر روانم

 

​​​

کجایم می بری ای یار ای یار

 

که کردی اینچنینم زار و بیمار

 

 

تو می دانی که من مست و خرابم

 

ز هجران تو جان در پیچ و تابم

 

 

کنون افتاده ام از دست و از پای

 

سرا پا آتشم اینک به هر جای

 

 

مرا اول مجازاتم نمودند

 

سپس وادار بر جرمم نمودند

 

 

«خراباتی» دلی پر درد دارد

 

چرا یا رب چنین خود را ستودند؟ 

 

بداهه

 

 


دریافت
مدت زمان: 1 دقیقه 52 ثانیه

 

 

 

شعر

سؤال و جواب

 

غزل:

 

 

در کارگه هستی، سر گشته ی یک رازم

 

از بهر چه من زنده، آخر به چه مینازم

 

 

نامرد به کام دل، نادان همه در نعمت

 

بر لقمه جوئی خونین، دست و سر و جان بازم

 

 

خواندند به گوش ما، حکم ازلی این بود

 

من خام نمی گردم، بر حکم ازل تازم

 

 

در بازی چرخ دون، من باخته ی جورم

 

در تاس نباشد شش، هر گونه که اندازم

 

 

یا رب تو چنان خوارم، کردی که ز ناچاری

 

نزد همه نامردان، هر دم سپر اندازم

 

 

دادی تو مرا عشقی، کاتش زده بر جانم

 

سودا زده ی مهر، هر گلرخ طنازم

 

 

افسوس که از زشتی، وز فقر و تهی دستی

 

وصلی نبود ممکن، از دور نظر بازم

 

 

هم صحبتی عنقا، از سر بشد و اکنون

 

با روبهکان همدم، با شبپره دمسازم

 

 

از درد و غم و هجران، چونان شده ام نالان

 

کز سنگ بر آید خون، در گریه بر آوازم

 

 

هر شب دهی ام مژده، کز غم تو بیاسائی

 

چون روز پسین آید، دردی دگر آغازم

 

 

شب تا به سحرگاهان، دستی به دعا دارم

 

با سبحه و سجاده، عمری ست که همرازم

 

 

حاشا که دعا گردد گردانگر این گردون

 

هیهات که دیگر ره، بر کار تو پردازم

 

 

جرمم چه بود یا رب، کاین گونه بیازاری

 

دردم به که گویم من، از دست تو چون سازم

 

 

ارث پدرت خوردم، نامت به بدی بردم؟

 

بر جای تو بنشستم، یا دست بر آن یازم

 

 

گو ترس از آن داری، کز هستی و سرمستی

 

لشکر به تو شورانم تخت تو بر اندازم

 

 

این ره که تو میپوئی، قهر و غضب افزاید

 

روی از تو بگردانم، لات و هبل افرازم

 

 

بس کن تو *خراباتی*، تا چند چنین نالی؟

 

فریاد رسی نبود، من با غم دل سازم.

 

 

 

 

جواب غزل

 

نو:

 

 

بشنو‌ ای بنده ی من

 

بشنو ای بنده ی من

 

من خدایت هستم

 

من خدایت هستم

 

حرف تو بشنیدم

 

سوز و آهت دیدم

 

بس کن ای بنده ی من

 

به خدا یا به خودم یا به حقیقت سوگند

 

شعر پر سوز و گدازت دل من ریش نمود

 

جگرم را بگداخت

 

آنقدر در غم تو آه کشیدم که هوا طوفان شد

 

دیده گانم تر شد

 

چشمه ی چشم من از دجله و جیحون بگذشت

 

سد اسکندر و کارون بشکست

 

و نه تنها این بود

 

و نه تنها این بود

 

عرش و کرسی همه در لرزه فرو افتادند

 

عرشیان نعره زنان شوریدند

 

شورشی در حرم امن الهی رخ داد

 

قدسیان مویه کنان ضجه زنان نالیدند

 

و چنین می گفتند:

 

یا رب این بنده به درگاه تو روی آورده

 

نا امید از همه ی کون و مکان

 

از همه دیو و ددان

 

از همه خوب و بدان

 

از همه خار و خسان

 

از همه کس همه چیز

 

با صد امید به درگاه تو روی آورده

 

گر چه از قهر و غضب می گوید

 

دل پاکی دارد

 

شطح و کفران وی از ناچاریست

 

دلش از جور جفا ریش شده

 

مرهم زخم دل ریشش باش

 

نظری بر وی کن

 

همچنان می گفتند:

 

و دعا می کردند

 

و من آمین گویان

 

با خود عهدی بستم

 

از همین ساعت و روز

 

از همین لحظه و آن

 

هر چه گوئی بکنم

 

هر چه خواهی بدهم

 

زندگی بر کامت

 

گنج قارون که به یک دم همه در زیر زمین

پنهان شد

 

و دو صد گنج دگر

 

همه از آن تو باد

 

باد و خورشید و مه ابر و فلک، کون ملک

 

همه در فرمانت

 

شوکت کورش و هم قدرت دارای بزرگ

 

تخت کاووس کی و ملک سلیمان به کفت

 

همه ی تاج وران در قدمت

 

باز هم می خواهی؟

 

باز هم می خواهی؟

 

دانش و هوش ادب با تن سالم دادم

 

صورت و سیرت زیبا به تو اعطا کردم

 

عمر مال و قلمت را برکت بخشیدم

 

کشش و عزت و مهر تو جهانی کردم

 

تا همه ماه رخان طالب وصلت باشند

 

عاشق ناز نگاهت باشند

 

این همه عیش و طرب نوشت باد

 

باز هم حرفی هست

 

باز هم حرفی هست

 

نام تو جاویدان

 

یاد تو ای تو «خراباتی» نام

 

همه دم در دل ها

 

همه دم در دل ها

 

 

 

نماهنگ همایون شجریان با شعر خوانی سید محمد حسین بهجت

تبریزی شهریار

لینک دریافت:
دریافت
مدت زمان: 2 دقیقه 49 ثانیه

 


قصیده:


باز ز ره آمده فصل بهار

 

افسر گل کرده چمن چون نگار

 

 

خیمه زده لشکر گل سوی دشت

 

کرده همه دشت و دمن لاله زار

 

 

کوه و در و دشت شده سبز پوش

 

سوسن و سنبل بدمد هر کنار

 

 

جمله درختان تو ببینی به رقص

 

نغمه زنان ناله ی هر آبشار

 

 

هر طرفی ناله کنان بنگری

 

بلبلکی بر سر هر شاخسار

 

 

نا له ی بلبل بود از شوق گل

 

ناله کند یار رسد چون به یار

 

 

کلک نگارنده چه نیکو نگاشت

 

قوس و قزح در طرف مرغزار

 

 

کیست نگارنده ی این نقش ها

 

جز قلم صنع خداوندگار

 

 

چه چه مرغان نگرد چون غراب

 

شادی آنان بکند قار قار

 

 

بید که مجنون شده از شوق یار

 

دست فشان آمده و کامگار

 

 

تاک ز مستی شده اسرار گوی

 

زین سبب او را زده گردون به دار

 

 

نسترن آن گوشه چو مستان عشق

 

داده ز کف دامن صبر و قرار

 

 

دختر رز گشته بسی دلفریب

 

تا که ز عاشق به در آرد دمار

 

 

بوسه زند یاس به نیلوفری

 

لاله شود سرخ رخ و شرمسار

 

 

ژاله زند بوسه به رخسار گل

 

گل شود از بوسه ی او اشکبار

 

 

سوسن آزاد نشسته به ناز

 

زنبق وحشی چه شده با وقار

 

 

یاس گل افشان شده هر طرف جوی

 

سرو کند عشوه گری با چنار

 

 

شانه بسر شانه به گیسو زده

 

قمری خوشخوان به نوا چون سه تار

 

 

نی لبک عشق چه خوش می سرود

 

فاخته ی سوخته ی پر شرار

 

 

اشک برون ریخت ز چشمان من

 

بهر شرر وار نگاه نگار

 

 

مطرب و ساقی همه لاهوتیان

 

در طلب ساغر و می پا فشار

 

 

وصف گل و گلشن و می کرده ام

 

پند بگیر ای که تویی هوشیار

 

 

وصل بود، گلشن و گل رهرو است

 

هدهد و قمری تو بدان یار و غار

 

 

می ز علی خواه چو ساقی علیست

 

جام طهورا دهد آن شهریار

 

 

از مدد می تو به حق راه جوی

 

کام دل از دولت مردان برآر

 

 

طرف چمن ناله کنان می سرود

 

هدهد شوریده ی شیرین وقار

 

 

وصف بهاران ز «خراباتی» خوشست

 

تا که بماند به جهان یادگار... 

 

 

 

همایون شجریان، با من صنما

دریافت فایل: 
دریافت

 

 

-------------------------------------------------------------

غزل:

من هیچ نمی دانم، من هیچ نمی خوانم

 

غیر از تو نمی خوانم، غیر از تو نمی دانم

 

 

بشناسدم أر گلبن، بلبل که خیال تو

 

گل ریخته تا دامن، از چاک گریبانم

 

 

با یاد تو در صحرا، درد دل خود گفتم

 

از عشق تو ای جانم با سنگ و خس ای جانم

 

 

این سکته ی شعر من، عمدی ست که می دانم

 

آری سخن از عشق است، بیدل من نالانم

 

 

گر پرده فرو افتد، پندار نخواهد ماند

 

چون روز همه بینند در بندم و بریانم

 

 

در فن هنر هر چند، گمنام ده و شهرم

 

در کار جنون لیکن، مشهور بیابانم

 

 

ای سرو گل اندامم، ای رایحه ی جانم

 

گفتم که به کوی تو دلباخته می مانم

 

 

هر دم به سرم دارم تا وصف تو را گویم

 

وصف تو چه سان ای جان؟ وین ذهن

پریشانم! 

 

 

وصف تو به سر پختن، هرگز نتوان گفتن

 

وصف تو ز دل باید، هم سینه ی سوزانم

 

 

هر بیت غزل یکسو، افتاد «خراباتی»

 

بنگر دل شیدا را، اشک و لب خندانم

 

 

علیرضا افتخاری، گلهای اطلسی

لینک دریافت:

دریافت

 

 

غزل:

 

در خانه ی دل جز غم دلدار نداریم

 

با کس بجز از یار دگر کار نداریم

 

 

جز جام می و ساقی گلرخ نشناسیم

 

از باده پرستی خود انکار نداریم

 

 

با عشق بتی فارق از اوضاع جهانیم

 

هر چند که در جامعه مقدار نداریم

 

 

دیوانه چو ما نیست یکی در همه ی شهر

 

با خلق خدا دعوی پیکار نداریم

 

 

با شیخ دغل از من دلداده بگوئید

 

در مجلس خود صحبت اغیار نداریم

 

 

ما گوشه نشینان خرابات الستیم

 

غیر از غم دل گلشن و گلزار نداریم

 

 

آری که نداریم و نداریم و نداریم

 

از خون خلایق هله انبار نداریم

 

 

گفتیم و همی گویم و خوانم

 

بی نام علی گرمی بازار نداریم

 

 

مانند «خراباتی» دلداده در این دیر

 

جز هو و علی نقطه ی پرگار نداریم

 

 

مُحتسب و مَست؛ پَـــرویـــنِ اِعتِصامی، 

با صدای پرواز همای

لینک دریافت: 
دریافت

 

 

 

 

 

از جمله کسان بریده ام من یکسر

 

چون نیست کس از خدای عالم برتر

 

 

گر با خردی چو من ببر از بن و بیخ

 

تا موقع بی کسی نمانی مضطر

 

«خراباتی»

 

رباعی؛ 

 

  دَردِ دُزدی: 

 

این چــِــه دردیست کـِـه آمارِ مَــرا می دزدند

 

جُــوهَــرِ مَــردانِــگی وُ کــاٰرِ مَــرا می دزدند

 

بــی سبب نیست کــِــه اَنــدَر رَهِ سِیــر وُ سُلوک

 

جانمازِ شستــِــه وُ ناپاٰکِ مَـــرا می دزدند

 

«خراباتی»

 

خنده ی بارون؛ علیرضا افتخاری، 

دریافت: 
دریافت

 

 

 

غم نامه:

 

من از این جهان بریدم، چو ز مردمان بدیدم

 

همه قهر بغض و کینه، که بجز جفا ندیدم

 

 

دگر از رحم و عطوفت، نبود خبر به جایی

 

که شد افسانه دریغا، نکند کسی وفایی

 

 

دگر از قصه خبر نیست، دگر نفس حذر نیست

 

که از آن صفای دیرین، به کسی هیچ گذر نیست

 

 

چو غزال تیز پایی، به کجا روم از این غم

 

به کدام سو گریزم؟ که بجز گرگ ندیدم

 

 

به کسی دگر ندارد؛ اثری مؤذه و پند

 

که به جنگ با حقیقت همگی جمله دلیرند!

 

 

چه شد آن عشق مودت، چه شد آن ریشه ی وحدت

 

چه شد آن فراز عزت؟ که به پاست جمله خفت

 

 

دگر از بود و نبودم، همه از آتش و سودم

 

بنگر چه را سرودم! که شده مرگ درودم

 

«خراباتی»

 

 

زنده یاد محمد رضا شجریان

بیداد

لینک دریافت:
دریافت

 

 

کس نمی پرسد ز ما احوال ما

 

این جهان پر باشد از امثال ما

 

 

شکوه ای دیگر ندارد دل جز این

 

زانچه رسم روزگارست اینچنین

 

«خراباتی»

 

سر من تکیه گهش سینه ی دیوار نبود

 

دل من دامگهش دامن اغیار نبود

 

 

من ز تنهائی خود از غم دل ناله زنم

 

دام شیرین سخنان مٱمن إقرار نبود... 

 

​​​​​​*****

هر سری تکیه زند به سینه ای وقت فراق

 

تکیه گاه سر من سینه ی دیوار نبود

 

*خراباتی*

 

 

محتسب مستی به ره دید و گریبانش گرفت

پرواز همای

فایل دریافت:
دریافت

 

 

رباعی:

 

 

 

 

پرواز همای شعر از حسین دودی اصفهانی و ماجراهای وی که پیوست خواهد شد. دانلود

مدت زمان: 5 دقیقه 13 ثانیه

 

 

 

شعر خوانی، دانلود
دریافت

 

 

بِنــٰامِ او

 

تب واؤه ها:

 

قلم؛ وَرَق، دوباره تب کرده ست

دلم بـَـرای غَـزل، تَرانه می سوزد


بـَـرایِ واژه هایِ پُــر از ایـهام

به خاطرِ ذِهنِ بی کَرانه می سوزد


برای وَزنُ و عَــروض و قافـیه باز

وَ شعرِ سِپیـدِ بی بَهانه می سوزد


به من بگو چــِــه شُـد غَزالِ بی باکَــم؟ 

که سَطر سَطرَاش دَرین زَبانه می سوزد  


دلِ حَـــزینُ و دیده گانِ غمگین اَم

به شعله ها زِ هـَـر  سَرانه می سوزد


بتم، صنم، تمام ســُــرود هایـَــم

در آتشـی به صَد خَـزانه می سوزد


مگر زِ جامُ و ساغرُ و مِی بَـد دیدی؟ 

که با شَرارِ آن، زمانــِــه می سوزد 


بگو چه شد، سَکته هایِ  بیدل  در شعر؟

عُودِ  صائب، چِــه بــی چَغانه می سوزد...   


اُمیــدُ و بارِقــِـه ای از تـَـرانه یِ ناب

به هَــر صَحیفِه وین فَسانه می سوزد


زُورَقانِ جاری زِ بَحرِ شِــعر وُ ادب

به تیــر و ســوفار، رَواٰنـِــه می سوزد


هَلا خراباتی، تو گَشتـِـه ای بَـدنام

بِبین زمانــِــه چون، چَمانه می سوزد  


با احترام
27 5 1402
بداهه

 

 

 



مدت زمان: 1 دقیقه 52 ثانیه

ادامه دارد....

انشاءالله